Missie en marathon 40 volbracht

Vandaag stond de 2e Spark Marathon in Spijkenisse op het programma. Ik zou samen met Frans en Peter onze clubgenoten Karel en Arjaan gaan bijstaan een poging te wagen hun p.r. te verbeteren. Zo gezegd, zo gedaan. In het clubgebouw van Spark kwam ik al snel andere webloggers tegen: clubgenoot Mark, die vandaag een geweldig p.r. liep, Richard, snel en stabiel als altijd, onze kilometervreter Gert-Jan en enthousiast loper/supporter Bjorn. Ook Mo was present, helaas heb ik heb hem niet de hand kunnen schudden.

Arjaan (89), daarachter Frans, Karel (80), ik (77) en Peter (rechtsachter/blauw jack)

We werden op de fiets bijgestaan door trainer/coach Kok. De verzorging en de foto’s waren hiermee goed geregeld. De fietstassen puilden uit van de geheime drankjes die Karel had meegenomen. Regelmatig moest Kok vooruit fietsen om dan in het diepste geheim als een soort Catweazle toverdrankjes in elkaar te flansen. De lopers die met ons meeliepen waren zeer nieuwsgierig wat er allemaal in die plastic tasjes zat.

Om 11 uur was de start, de zon scheen, het was droog, graadje of 8 en een lekker stevig windje 5/6. Dus geen klagen, gezien het weer van gisteren. Mijn handschoenen heb ik 42 kilometer aangehouden, zodat ik geen koude handen kreeg ;-).

Wij hazen voelden ons gelijk verantwoordelijk voor onze pupillen: we liepen op kop, gaven aanwijzingen, voorzagen hen van drinken, en later moest er natuurlijk ook nog een peptalk tegenaan gegooid worden.

We hadden al snel een grote groep achterons aanlopen, waaronder veel halve marathonlopers, die bij 9,5 km een andere route zouden volgen. Tussentijden weet ik niet echt maar, maar we liepen vanaf ongeveer 15 km 1,5 minuut voor op het schema van 3:50.
De halve marathon ging in 1:53:30. Het lopen ging goed. Alhoewel je in een langzamer tempo toch je benen gaat voelen. Het tempo kon ik overigens makkelijk blijven lopen. De 2 gelletjes van Born op 20 en 30 km hielpen wel.

Zowel Karel en vooral Arjaan zagen er nog fit uit. Ze bleven maar praten en naar die tas van Kok lopen (wat zou daar toch hebben ingezeten?) Op 28 km kregen we support van Bert en Anita. Steeds reden zij vooruit om ons weer aan te moedigen. Helaas moest Peter op 28 km een stapje terugdoen.

In het stuk daarna kreeg Karel vleugels en liep zelfs een stukje van ons weg. Frans moest ook even lossen, maar van Frans weet ik dat hij altijd 3 of soms wel 4 ‘levens’ heeft: hij komt dus steeds terug.

Het 35 kilometerpunt nadert. Inderdaad daar gaat Frans. Ik spoor Arjaan aan om mee te gaan, die loopt nog zo makkelijk. In de verte zien we Arjaan zelfs Frans ‘laten staan’. Voor Karel is de marathon nu echt begonnen. Kok en ik praten op hem in als brugman: “Karel, liever vandaag pijn, dan morgen spijt.” Een uitspraak die wij nog wel eens hanteren. Karel heeft last van zijn maag. Het tempo zakt iets. Ik ben bang dat hij moet gaan wandelen. Daar hebben we hem denk ik niet echt de kans voor gegeven. Ik moet zeggen dat hij stug is doorgegaan. Regelmatig gaf ik hem door dat een tijd van onder de 3:50 nog haalbaar was. Dat was ook zo. Anders had ik het hem misschien ook wel verteld.

Karel en ik finishen

Frans bleven we in het zicht houden, 20 tot 30 meter liep hij voor ons. 41 kilometer naderde. Onder de Spijkenissebrug door. Wie stond daar: Bjorn. Erg leuk. Een foto werd gemaakt en de aanmoedigingen waren zeer welkom. Echt geweldig. We liepen niet meer in het zicht van Bjorn en hoorden hem ons nog steeds toeroepen. Nog 1200 meter en we hebben nog 7’25” over om onder de 3:50 uit te komen. Dit gaat lukken. In een (netto) tijd van 3:49:33 bereiken we de finish. Karel verbetert zijn p.r. met bijna een half uur.

Frans finisht ook in 3:49 en Arjaan, ons supertalent liep (ongetraind) een p.r van 3:42. Peter arriveert in 3:55. Kortom, een geslaagde dag met een p.r. voor onze (ex-)marathonpupillen. De missie en mijn 40e (ultra)marathon zijn hiermee volbracht.
Meer foto’s vind je hier. Hier staat de uitslag.