De vorige 5 medailles van Eindhoven
De marathons die ik loop worden schaarser na de 100e in Rotterdam, dus ook minder blogs. Dat had ik ook aangekondigd. Even Iets minder marathons lopen. Eindhoven was al ergens in het voorjaar geboekt. Veel matties van de loopgroep van CAV Energie zouden deze marathon lopen. Altijd leuk om daar gezamenlijk naar toe te trainen. En daarin hebben we veel plezier gehad.
Het werd mijn 6e marathon in Eindhoven. Negen jaar geleden liep ik hier mijn persoonlijk record. Altijd mooie herinneringen aan deze marathon gehad. 😉 Om op zondag niet te vroeg uit de veren te moeten, reisden we al een dag voor de marathon in grote getallen naar het zuiden des lands.
Rondje limoncello van de zaak
Het was nog vrij aardig weer in Eindhoven dus werd de lunch buiten op de Markt genuttigd. Daarna de startnummers opgehaald en nog wat geshopt. Ten slotte nog een lekkere cappuccino met appeltaart bij Meneer Frits genuttigd. Er moest ten slotte gestapeld worden. ’s Avonds op aanraden van Maurice bij Antonio’s gegeten. Een kleine zaak, helemaal afgeladen, wel super gezellig en warm (pfffff) en goed eten. Eigenaar Rosario stond met bijna iedere bekende Eindhovenaar en ook mensen van ver daar buiten op de foto. Er was geen plek meer voor een ander schilderijtje aan de muur. 
Op zondag 9 oktober was het vroeg uit de veren. De start was dan wel om 10 uur om de hoek van ons hotel, maar het is zaak op tijd te eten om maag- en/of darmklachten te voorkomen. 😦 😦 😦
Met Willem, Jarno had ik besloten om aan te sluiten bij de hazen Gerard en Jesus. Zij zouden Silvana (met een i.) naar een mooie tijd onder de 3:35 “brengen”, waarmee zij zich kon plaatsen voor de Deaflympics. Het weer was deze dag prima: zonnetje, droog, graadje of 10 maximaal en de wind was te verwaarlozen. Alles was gereed voor een mooie marathon.
Met vele Energie lopers aan de start in het startvak. Daar gingen we. De hazen hadden een mooi tempo. Op 25 km 25’30”. Dat ging soepel en was een mooie doorkomsttijd. Maar……. ik voelde mijn darmen prikkelen. Dat ging niet goed. Wat doe ik? Doorlopen of naar de dixi die in de verte opdoemde? Ik had geen zin in dit soort taferelen
. Dan stop ik nog liever en verlies een uur, dan dat ik met een “bruine broek” moet doorlopen.
Gelukkig was het toilet vrij. Later stond ik nog twee keer voor een dichte deur. Vermoedelijk medestanders die de pot bezet hielden. Oké. Dat kost je dus tijd. Niet heel veel, maar toch. Mijn groepje was er uiteraard al vandoor. Na enige tijd zag ik ze nog wel lopen.
Maar je bent toch uit je ritme, krijgt een mentaal tikkie en komt alleen te lopen, waardoor het tempo toch moeilijker is op te brengen. Bij 15/16 km nog een klein bezoekje aan de heer De Bruin en bij 17 km was ik het zat en moest ik nog één keer luxe poepen. We liepen ondertussen in een woonwijk en ik schoot een dame aan waarbij de voordeur openstond. “Mevrouw, mag ik gebruik maken van uw toilet?” “Uiteraard”. Ik nam de tijd ;-). Na alles netjes te hadden achtergelaten, vervolgde ik mijn weg. Daarna ging ik het beter en kon ik weer een beetje tempo maken.
In het blauwe blok 2, 3 en 4 zie je het tempo zakken; vanaf 20 km gaat het tempo weer omhoog.
Ik heb heel even rond 12 km gedacht aan uitstappen. Heel even maar hoor. Ik had het toen even gehad en dacht dat het misschien wel een lange lijdensweg zou worden. Toen het na de 17 km weer beter ging, kreeg ik weer wat hoop. Het tempo kon ik redelijk stabiel houden. Het beoogde tempo van 5’05” per km. haalde ik niet meer.
Uiteindelijk was ik het 2e gedeelte van de marathon sneller dan het eerste gedeelte. Uiteraard zat in het eerste gedeelte enige vertraging. Dat ik redelijk tempo kon houden tot aan de finish ben ik dan wel weer tevreden over. Hier zie je mijn garmingegevens.
Ik haalde nog een paar matties in. Dat geeft altijd weer wat inspiratie. Alleen heel jammer dat zij dan niet meer konden aanklampen.
Uiteindelijk toch wel weer tevreden met mijn 102e (ultra)marathon. Gudy liep ook weer een stabiele en vlakke marathon.
Een aantal loopmatties presteerden prima, een aantal misschien wat minder. Daar blijft het een marathon voor. Soms is het onvoorspelbaar wat er gaat gebeuren, maar ook voorspelbaar: minder getraind, blessure, ziek, te hard van start gaan, etc. Daar moet je mee kunnen leven en weer van leren. De volgende keer gaat het dan vast weer beter. Ik hoop dat we naar de volgende marathon weer gezamenlijk zo vol enthousiasme kunnen trainen.
Silvana haalde haar doel van 3:34. Een geweldige prestatie.
RunningHans 
