De weg naar Rotterdam 2018

Het was de avond van 7 december 2017. Een koude avond, want het was nog winter. De training bij de club was in volle gang. Op het programma stond 7 x 1000. Er werd hard gelopen. Ondanks dat het winter was, was het toch warm om te lopen. Er stond weinig wind en misschien was ik wel te warm gekleed.

Het was na de laatste 1000 meter dat het gebeurde. Ik voelde het in mijn gezicht. Dat zwol op. Dit herkende ik. Dit heb ik eerder gehad. Later las ik mijn archief dat het januari 2017 was geweest. Toen was ik na het douchen gelijk naar huis gegaan en na wat rillingen zwakte het af. Verder geen aandacht meer aanbesteed en geen last meer van gehad.

Nu was het terug. Ik voelde dat mijn gezicht was opgezwollen: ogen en mond (gelukkig niet in mijn keel). Jeuk en wat rode huid. Wat is dit? Weer douchen. Maar nu ging het fout

. Ik zag alles draaien en kon nog net de kleedkamer bereiken. Daarna ging het niet beter, eerder slechter. Bloeddruk onderuit en daardoor ook de hartslag. Fijn dat ik bij de club was en mijn clubgenoten goed reageerde. Voordat ik het wist stond de ambulance er en werd ik afgevoerd naar het ziekenhuis: Ecg van het hart en de bloeduitslagen waren goed. Uiteraard had ik van de ambulancebroeder al wat naalden binnen geprikt gekregen waardoor de zwelling was afgenomen.

Wat was het dan? De diagnose die ik meekreeg was: allergische reactie bij inspanning. Dan kom je later termen tegen als Anafylaxie en Urticaria. Anafylaxie is een levensbedreigend, snel verlopend ziektebeeld. Sinds een jaar of tien wordt inspanning herkend als een van de oorzaken van anafylaxie. In dit artikel kunnen jullie er wat over lezen. Later las ik er meer over en kom je nog meer medische termen tegen als Angio-oedeem, Urticaria, etc. Ik kan hier nog een medische les geven over histamine, mestcellen en nog meer. Wil je er meer over lezen: zie de artikelen onder de linkjes. In ieder geval zorgt een hoog histaminegehalte ervoor, dat de spanning om de bloedvaten wegvalt: Oftewel er is sprake van directe bloedonderdruk, waardoor lichaamsdelen en organen onvoldoende zuurstofrijk bloed krijgen aangevoerd. Het zorgt ervoor dat men het bewustzijn verliest, flauw valt en in shock raakt. Of erger ;-(.
Lees hier het verhaal van een marathonloopster en zie haar foto’s van haar opgezwollen gezicht. Zag ik er zo ook uit? Ik heb niet in de spiegel gekeken. 😉 Bij haar was het wel heftiger als ik dat zo lees.

Adrenaline als tegenhanger

Om de gevolgen van de allergische reactie aan te pakken, dient adrenaline te worden geïnjecteerd. Adrenaline zorgt ervoor dat het hart harder gaat kloppen, de bloedvaten vernauwen en de bloeddruk weer stijgt. Daarnaast zorgt het ervoor dat de ademhalingswegen weer open gaan staan, waardoor men beter lucht krijgt.

Zoals waarschijnlijk meer bekend zijn er mensen die overmatig allergisch zijn voor voedsel, bijvoorbeeld pinda’s. Deze mensen moeten standaard de Epipen dragen om snel adrenaline te kunnen toedienen.

Nadien heb ik mij gemeld bij de huisarts. Die reageerde alert en belde direct de allergoloog. Op haar advies kreeg ik direct de Epipen en een antihistaminicum (anti-allergiemedicijn). Daarnaast een afspraak bij de allergoloog. Twee keer op bezoek geweest. Veel van geleerd en gehoord. Conclusie is vooralsnog dat het met de inspanning heeft/had te maken. Voeding is min of meer uitgesloten. Meestal spelen ook nog andere factoren mee, zoals warmte, kou en hoe jezelf in je vel zit en weet ik nog al niet meer. Hierover is nog veel onbekend aldus de allergoloog. Als deze stapeling van (onbekende) factoren teveel wordt, ‘explodeert’ de boel en gaat je histaminegehalte omhoog.

Daarnaast was haar advies om niet te intensief te sporten. Dat deed ik door een groepje lager te gaan trainen. Maar volgens mij moet ik daar net zo hard rennen om bij te blijven ;-). Later bleek ik ook nog een vitamine D tekort te hebben. Dus dat wordt nu ook

aangevuld.

Op advies van de huisarts deed ik ook een sporttest: Daar waren de resultaten gelukkig goed: de inspanningstest gaf geen afwijkingen en met een max. hartslag van 182 en een VO2 max van 51,1 mag deze binnenkort opa 😉 (had ik al verteld dat wij (Gudy en ik) binnenkort oma en opa worden) zich nog redelijk fit noemen.

Als ik nu ga hardlopen neem ik vooraf een anti-allergiemedicijn in, nog een extra tabletje mee en heb ik mijn telefoon en Epipen bij me voor noodgevallen. Kortom een hele koffer. Daarom kan ik ook niet meer zo hardlopen met al dat gewicht ;-). Een heel verhaal, maar het had veel erger kunnen zijn. Tot nu toe gaat het goed, kan ik nog steeds lekker hardlopen en geniet ik ervan.

Marathon Rotterdam
En moet ik het nu nog over de marathon gaan hebben? Die ging geweldig: 3:44:00. Zo vlak als een dubbeltje gelopen. Niet te intensief. Dat mag niet ;-). Hopelijk finish ik volgend jaar voor de 30^e keer in Rotterdam. Gudy liep weer een mooie race en werd voor haar 15e finish in Rotterdam gehuldigd.