EWA en de Kustmarathon

In mijn vorige blog (na 1,5 jaar ‘blogloos’) schreef ik dat ik het bloggen weer probeer op te pakken.

Na de Marathon van Rotterdam bleef het lopen goed gaan. De allergoloog was nog benieuwd wat er in de warme zomer zou gebeuren. Maar ook daar kwam ik heel doorheen. Geen allergische reacties gehad.

Energie Wieler Amateurs (EWA)
In de zomer van 2018 had ik een wielrenfiets aangeschaft, omdat het lopen niet meer veel was. Fietsen ging toen wel goed. En ik genoot daar ook van. In de winter heb ik niet gefietst omdat het lopen toen weer goed ging. En bovendien ben ik een mooi weer fietser.

In het voorjaar besloot ik wat fietsers bij elkaar te gaan zoeken om een leuk fietsclubje op te richten. Ondertussen was een paar atleten ook aan het fietsen geslagen. En we hebben ook een triatlondeel bij de club. Daar zouden ook wel fietsers bijzitten. En zo geschiedde. Onze Energie Wieler Amateurs was een feit. Beter bekend als de EWA. Deze afkorting werd al snel ingevuld met de uitdrukking ‘Elke Week Appeltaart’. En dat klopt. Wij rijden voor de gezelligheid, gemiddeld 25 km per uur, wachten op elkaar en nuttigen onderweg altijd koffie met appeltaart.

Bij de EWA zijn ondertussen veel clubgenoten aangesloten. En dat is heel leuk. De EWA ligt nu stil, maar dat gaan we zeker in het voorjaar van 2020 weer oppakken. Het zou leuk zijn als we een EWA-wielershirt kunnen laten maken. Misschien zijn er nog sponsors te vinden. 😉

En in de zomermaanden was er nog een bijzondere gebeurtenis. Onze jongste dochter ging trouwen. Dat gebeurde in kasteel Bovendonk in Hoeven. Ik was samen met de opa van Brian gevraagd om de ceremonie te verzorgen. En dat deden we graag. We hebben er avonden voor gezeten. Ik denk dat het ons aardig gelukt is. En het prachtige bruidspaar gaf ons een geweldig weekend in Brabant. Wij wensen jullie veel geluk.

Kustmarathon
Omdat het lopen goed ging besloot ik weer eens naar een marathon uit te kijken. We zouden eind oktober al naar Engeland gaan voor de Beachy Head Marathon. Om voor de hoogtemeters van die marathon te trainen is het in Nederland vrij lastig. En ik zoek dat dan ook niet op in bijvoorbeeld Limburg. Ook zonder het trainen van heuvels kom ik wel boven. Mijn oog viel op de Marathon Zeeland op 5 oktober. Beter bekend als de Kustmarathon.

Deze marathon had ik al 5 keer gelopen. Maar hij blijft mooi. Ik vind hem 1 van de mooiste van Nederland. Met een afwisselend parcours: asfalt, strand, duinen en trappen.

Vooraf had ik gezien het dat laag water was. Dat was gunstig. Anders ga ik natuurlijk niet 9 km over het strand lopen. ;-). Op de dag zelf bleek het weer ook nog eens gunstig. Droog, bewolkt en nauwelijks wind. En de wind die er was, kwam ook nog eens uit een gunstige hoek.

Een paar dagen voordat je startnummers voor het laatst op en andere naam kon zetten, kwam ik een nummer tegen op marktplaats. Hij werd aangeboden voor de schappelijke prijs van 15 euro. Daar kon ik geen buil aanvallen. Nederlander als ik ben, het nummer gelijk aangeschaft.

Met nog een paar clubgenoten aan de start van deze marathon met een respectvolle minuut stilte voor het overlijden van de oprichter van deze marathon: Lein Lievense.

En het lopen ging geweldig. Met een mooie grote groep mee op de stormvloedkering. Zelfs op het strand kon er nog een groepje gevormd worden. In de duinen bij Domburg kon ik gewoon doortrekken en haalde ik veel lopers in. Ooit had ik hier 1 keer onder de 4 uur gelopen. Altijd gedacht dat me dat nooit meer zou lukken. Dus wel. Op 30 km zag ik al dat ik een prima tijd zou gaan neerzetten. En dat klopte: 3:54. Marathon 109 was binnen. Hier kom ik zeker nog wel een keer terug.