Schuilen voor de wind

(foto: AV Spark)

Ik kijk eens om me heen. Nog ongeveer 15 lopers in ons groepje met de pacers van de 4 uur voorop. Een loper moet een gaatje laten vallen. We lopen op 38 km. Ik voel me nog sterk en laat me iets terugzakken en ‘haal’ de loper terug naar de groep. Uiteindelijk kan hij bij de groep blijven en finisht binnen de 4 uur. De laatste drankpost, net voorbij de 40 km. Het groepje valt enigszins uit elkaar, dat heb je wel vaker bij een drankpost. Maar als het de laatste is, wordt er meestal niet meer op elkaar gewacht: zo snel mogelijk naar de finish. Henk versnelt iets en komt voor de groep te lopen. Ik heb het snel door en volg Henk. We lopen ineens een kilometer van 5’20”. We passeren het bordje met ’41 km’ erop. Even rekenen. Dat moet 3:58 worden. En inderdaad. We passeren de finish in 3:58:31. Mijn 112e (ultra)marathon zit erop. Het was weer een mooi evenement.

Na de Kustmarathon (5 oktober), Beachy Head Marathon (26 oktober) en ’t is voor niksloop (24 november), werd de Spijkenisse Marathon op 15 december de 4e marathon in 2,5 maand. Het gaat lekker (net als vroeger), dus waarom zou ik deze marathon niet lopen? Inschrijven kon tot en met vrijdag voor de marathon: het weer zou redelijk zijn, alleen de wind zou flink te keer gaan. Geen reden om niet in te schrijven.

Ongeveer 18 km (foto: Mirjam van Raamsdonk)

Ik heb mooie herinneringen aan deze marathon. Als ik terugkijk in mijn lijstje, zie ik dat het mijn 8e marathon in Spijkenisse was. Zelf ook veel haaswerk gedaan bij deze marathon. Met Jan van de Erve voor Martine, voor Karel en Jacqueline. Ook bijzonder de editie van 2011 toen Gudy liep en ik fietste, met enorm zware regen en onweer. En niet te vergeten de Centipede marathon van 2008 (met 11 Energielopers voor het goede doel aan een touwtje de marathon lopen).

De laatste meters

Clubgenoot Henk zou ook de marathon lopen en met de hazen van 4 uur meegaan. Dat leek me een goed plan. Ik kon nog 4.06, 4.08 en 4.09 als nog niet gelopen eindtijd wegstrepen. Misschien later wat terug laten vallen en dan ‘mooi’ finishen. Uiteindelijk besloot ik om toch maar bij het groepje te blijven ;-). De wind was, zoals gezegd, best heftig. Het was verstandig om in een groep te schuilen voor die wind. Dat werd de groep van 4 uur. En dat schuilen is goed gegaan. Geen onoverkomelijke last gehad van de wind. Soms liep ik wel eens aan de ‘verkeerde’ kant van de groep, maar dat duurde nooit heel lang. Dan was de wind weer achter een obstakel verdwenen of draaide onze route in een gunstige richting.

De groep van 4 uur lopers bestond zeker uit 45/50 lopers. De tempolopers deden prima werk. Na ongeveer 18 km moesten de eerste lopers eraf. Altijd vervelend om te zien, want het is nog heel ver als je alleen komt te lopen. Soms probeer ik er nog iemand bij te krijgen, maar dat is vaak tijdelijk of tevergeefs.

Zeker na een drankpost dunt het groepje iedere keer uit. Ook ik moest na iedere drankpost toch wel aanzetten om weer bij te komen. Ik lust nog wel een slokje sportdrank, dus dat duurt even. 🙂 Nog 30 lopers. Nog 20. Uiteindelijk blijven er ongeveer 15 over die kunnen bijblijven en mooi binnen de 4 uur finishen. Sommige moeten flink aangemoedigd worden. Alle tactieken worden ingezet. En dat lukt. Altijd leuk om te zien dat dat goed gaat.

Eens zien of nummer 113 pas op 5 april gelopen wordt?

(foto: AV Spark)