Wat moest dat worden 6 dagen na de 60 van Texel? Dat het zwaar zou worden, dat wist ik van tevoren. Maar ik had geen andere keuze 😕. Rotterdam moet ik altijd lopen om bij te blijven in het klassement van de super marathon masters. 😯 Dit jaar werd het de 26e start en finish. Texel is één keer per 2 jaar. Na 2 mislukte pogingen op Texel, kon ik niet nog 2 jaar wachten. Daar kwam nog eens bij dat ik al een week of 5 last heb van mijn lies. Gelukkig kwam ik redelijk fris uit de 60 van Texel. De lies was niet slechter geworden en geen last van zware bovenbenen.
Ik besloot om met Gudy, Marlyn en zwager Jan van start te gaan. Het doel van deze runners was finishen onder de 4 uur. Dochter Daniëlle sloeg dit jaar over, zodat er geen Klavertje 4, zoals vorig jaar, maar Klavertje 3 aan de start stond.
Eerst was er de pastaparty op zaterdagavond met de masters. Op uitnodiging van de organisatie mochten we weer genieten van een heerlijke pastamaaltijd met een prima bediening. Uiteraard waren er weer veel bekenden, waaronder clubgenoten. Het is altijd gezellig om met elkaar een dag voor de marathon gezamenlijk te eten en sterke verhalen op te hangen over de grote dag die komen gaat.
Dit jaar was de start vervroegd naar 10 uur. Dat betekende iets vroeger uit bed. Met een prima parkeerplaats en kleedruimte een paar honderd meter van de start was alles weer geweldig geregeld.
Dit jaar was het de 35e editie van de Marathon Rotterdam. Weer een bijzonder lustrum met ongeveer van 12.800 lopers aan de start. Ik weet nog dat ik met ongeveer 3500 lopers liep in mijn eerste marathon. Het hardlopen is uitgegroeid tot een volkssport, waarbij meedoen voorop staat en de prestaties van minder belang is. Ook Lee Towers was weer present, evenals de vele muziekbandjes onderweg.
In het begin was het wat fris, maar eenmaal in beweging was het prima loopweer. 10 uur. Daar was de start. In vak D, in de eerste wave van de drie, waren we in 53 seconden over de startlijn. Marlyn had er zin in en liep regelmatig op kop. Ik probeerde dat ook te doen, zolang ik nog kon bijblijven.😦 De eerste 5 km ging in 28’04”, want Marlyn wilde 5’38” lopen😕 in plaats van 5’40” per kilometer.
Onderweg hadden we een uitgebreide supportersschare, die ons volgden op de fiets. Daniëlle had een mooie fietsroute uitgezet, zodat ze ons verschillende keren konden zien. Na 7,5 km geen lus meer op de Olympiaweg, maar rechtdoor richting station Lombardijen.
Op 9 km stond oud clubgenoot John met familie en bananen. Dat ging er wel in. De bochten had de organisatie goed geplaveid. De scherpe kantjes waren eraf, zodat bochten vloeiend genomen konden worden. Voor mij niet interessant, wel voor de toplopers.
Op de Spinozaweg liepen we nu niet rechtdoor, maar linksaf de Pascalweg op, richting Barendrecht. Daar lag al snel het 10 km punt (28’11”). Mooi op schema. Marlyn en Jan hadden er zin in. Gudy hing er (soms een paar meter) wat achter. Maar dat zegt niks: de diesel komt altijd langzaam op gang. Ze roept dan: “We rekenen af bij de finish”. Vervolgens rechtsaf, het Havenspoorpad op. Bijna 3,5 km fietspad van nog geen 3,5 meter breed met wind tegen. Ik moet zeggen: het viel niet tegen. We waren er zo weer af en er was voldoende ruimte om te kunnen lopen.
Bij station Slinge wat het druk, heel druk. De weg was er door het aantal toeschouwers soms nog smaller dan het Havenspoorpad. 15 km: 28’24”. Ik kan nog steeds volgen. Ben zelf ook nog wel verbaasd. Bij de drankpost moet ik een gaatje laten vallen. Dat loop ik toch weer dicht op de Oldegaarde. Het bekende rondje Zuiderpark gaat lekker in het zonnetje. Onze supportersschare meldt zich weer. Jan roept: “Doe maar een banaan”. Die zit nog in de fietstas ;-).
Dan komt de 20 km (28’14”). Ik laat een gaatje vallen. Ongemerkt lopen ze alle drie ineens weg. Mijn benen voel ik gelijk zwaarder worden. Of zal het toch tussen de oren hebben gezeten. Ik blijf ze in het zicht houden. Op de halve marathon (1:59’09”) lig ik 10 seconden achter. Daarna gaat het minder en laat ik het ook minder worden. Het is niet belangrijk. Ik moet alleen maar finishen. Dat mag geen probleem zijn. 25 km (29’01”) ligt nu al vrij vlot op de Laan op Zuid. Een voordeel is dat je nu meer op Zuid loopt en dus minder aan de overkant. De rest loopt hier 28’08”. Je zult begrijpen dat ze ondertussen uit mijn beeld zijn verdwenen. Van klavertje 3 is het nu klavertje 2 geworden.
Nog een keer de Erasmusbrug over. Het gaat nu toch minder soepel. Ik probeer te blijven dribbelen. Des te eerder ben ik binnen 😕. Het tempo is er nu uit. Die 60 km zal er nog wel inzitten 😕. Daar is de 30 km (31’57”!!). Aan de andere kant zie ik al voldoende atleten naar de finish snellen. Ik mag nog een rondje bos. Gelukkig niet meer dat rot stuk in Prinsalexander. Ik moet nu ook af en toe even wandelen. Ik moet natuurlijk niets, maar het lichaam vindt dat wel lekker. Dus dat sta ik gelijk toe. Op de Boszoom gelijk rechtdoor naar de 35 km (35’44” – oeioei). Het is nu overleven. Toch haal ik zo nu en dan nog wat atleten in en dan denk ik: die hebben vast afgelopen maandag geen 60 km gelopen.
Het laatst stukje gaat de tijd toch wel snel. De supportschare staat er nog een keer. Ik stop even om bij te praten en uit te leggen hoe het gaat. Kan ik gelijk weer even rusten, maar dat zeg ik natuurlijk niet. Hup. Weer verder. 40 km (37’12” – drama; zo langzaam liep ik niet eens op Texel).
Nu wordt het toch weer even rekenen. Nu ik er toch ben. De eindtijden 4:16 tot en met 4:23, met uitzondering van 4:21, heb ik nog niet gelopen. Op de Blaak de streep van nog 1000 meter. Verdomme. Dit wordt precies 4:21. Sneller lopen kan ik niet meer, 4:20 is dus niet haalbaar. Ik draai de Coolsingel op en zie aan de linkerkant mijn “redding” in de hekken hangen. Het is Jos. Als hij me ziet, kraamt hij iets uit in de trant van: “nee hé, shit, verdomme”.
Ik stop even om te zien hoe het met Jos gaat. Ik moet immers tijd rekken. Haha. Jos komt precies weer op tijd in beweging. Ik ga mee en kan de
finishlijn in 4:22’32” passeren. Mooi. Nog 10 tijden te lopen en dan heb ik een heel uur volgelopen. Ik ben binnen voor de 92e keer. Nog 8 te gaan om op die 100 uit te komen. Omdat de lies nu nog steeds niet meewerkt, vrees ik of ik dat op 10 april 2016 kan gaan halen. Dat is voor latere zorg.
De diesel moest dochterlief de laatst 5 km op sleeptouw nemen en klavertje 2 liep een geweldige 3:59. Zwager Jan liep in zijn eerste marathon, binnen 2 jaar van de koelast naar de Coolsingel, in 4:10. Dat is een formidabele prestatie. Uiteraard weer vele mooie prestaties. Iedereen gefeliciteerd. Het is en blijft toch mooi om een marathon te kunnen lopen, in wat voor eindtijd dit ook is. Hier mijn uitslag nog een keer en mijn garmingegevens.