De 40e Marathon Rotterdam

Twee weken na Eindhoven stond de volgende marathon al weer voor de deur. Voor de 31e keer ging ik van start in Rotterdam. De traditie van de pastaparty werd in ere gehouden. Bij

Gudy met winnares Stella Barsosio

Il Carretto werden de nodige koolhydraten genuttigd.

Voordat ik aan de start van #demooiste stond had dochter Danielle nog een mooie verrassing (via haar werk). Gudy en ik konden op zaterdag meetrainen met de toplopers, beter bekend als de ‘Kenianen’. Rond half 8 waren we in een nog donker Kralingse Bos. Rond 8 uur lichten in de duisternis. Daar kwamen de busjes. We hebben een stukje meegelopen (toen ze nog langzaam liepen) en wat foto’s gemaakt. Was bijzonder leuk om mee te maken.

Gudy met 2-voudig winnaar van de mooiste, dit keer 2e, Marius Kipserem

Na 40/45 minuten waren de helden terug bij de baan van PAC. Daar werden nog een flink aantal steigerungen gedaan. Dat ging er niet zacht aan toe. Ik heb maar geen poging gedaan om een keer mee te lopen. Gudy wel ;–)

Opvallend was dat de latere winnaar, Abdi Bashir, niet aanwezig was bij de zaterdagtraining. Kennelijk lag hij nog in zijn bed. Een verstandige beslissing bleek de volgende dag. Hij won de wedstrijd en liep een parcours- en Europees record. Joop Zoetemelk zei het vroeger al: “De wedstrijd win je in bed.” Hier nog een stukje film.

Dan de zondag. Het was werkelijk schitterend loopweer. Als deze dag in het voorjaar was gevallen, had het weer een warme editie geworden. Maar nu in het najaar, met nog frisse ochtenden, was het perfect. 

Nog fris op 10 km op het Havenspoorpad

Ik had met Astrid afgesproken dat we samen zouden gaan lopen, voor zover we elkaar konden bijhouden. We hadden al vroeg afgesproken op de bekende plek. We waren met nog meer lopers. Het was nog koud, heel koud. Het was nog rillen. We mochten niet klagen, zoals ik al zei. Het was perfect weer om te lopen.

Ongeveer 1,5 km lopen naar de start. Verkleden deden we vanuit de auto. Bij de finish zouden we niet meer zo ver hoeven te lopen. Ongeveer 8 minuten voor de start waren we bij het startvak. Dat is goed op tijd. Het heeft geen zin om daar een half uur te gaan staan ‘blauwbekken’. 

Jacqueline en Jaco stonden weer op hun vaste plek

Voor de 31e keer hoorde ik Lee Towers zijn kunstje doen. Het was toch wel weer mooi. En zeker na 2,5 jaar geen marathon in Rotterdam. Ik had mijn klokje op 5’20” per kilometer geprogrammeerd. Dat betekent dat er iedere 5’20” een signaal komt. Dat betekent dan ook dat je in de buurt van een kilometerpunt van de organisatie moet zitten. Lopen op je gps is niet aan te raden bij dergelijke evenementen. Zeker niet als je een bepaalde tijd wilt lopen. Je zal niet de eerste zijn die 500 meter voor de finish al 3:59:59 op zijn klokje heeft staan ;-).

Na de brug en het eerste stuk op de Laan op Zuid loopt je gps vaak al vele tientallen meters achter. Door de mede pacers in Eindhoven werd gewezen op het nut van Peter’s Race Pacer. Ik heb hem inmiddels op mijn horloge staan. Je moet wel even goed weten hoe het werkt, maar dan is het een heel mooi dataveld met veel gegevens. En bijzonder handig voor pacewerk, maar uiteraard ook door jezelf te gebruiken. Je kunt hem downloaden in de Connect IQ store.

De beste supporters. Waar blijft opa nou?

Kralingsebos Foto: Leen de Koning

En dan het lopen. Ja, dat ging eigenlijk als zo vaak goed. Weer redelijk vlak gelopen. Ik dacht iets van 47 seconden langzamer in de tweede helft. Bewust achterin wave 1 gestart.

En vanaf 25 km weer de nodige bekende lopers kunnen inhalen. Ieder jaar hetzelfde liedje. Te hard van start, te snelle langzame duurlopen, te hoog ingezet en wat nog meer. Aan het weer kon het niet liggen. Uiteraard ook geweldige prestaties van andere lopers. Met hele snelle tijden, die ik nooit heb gelopen. Petje af.

’s Avonds werden deze helden bij de club in het zonnetje gezet. Inge (3.44) was met 7 seconden voorsprong op Astrid (3:44) de snelste dame van onze club. Sascha finishte als derde met een persoonlijk record (3:53).

Bij de heren ook mooie records van de hele snelle mannen: Niels (2.49), Peter (2.50) en Roy (2.53). Hier vind je meer foto’s op de site van Energie.

Terug van weggeweest – 30x Rotterdam

Mijn laatste blog dateert al weer van 1,5 jaar geleden. Het bloggen is uit. Facebook, Instagram, Twitter, enzovoort. Het is nieuwer, gaat sneller en is het dus populairder. Onlangs moest ik weer betalen voor mijn domeinnaam. Dat bracht me op het idee om toch weer iets aan het papier toe te vertrouwen. Altijd leuk voor het nageslacht ;-). Dus hier in vogelvlucht nog even wat blogjes over de laatste 1,5 jaar.

In mijn vorige blog schreef ik over mijn avontuur met mijn allergische reactie en de marathon van Rotterdam 2018. Ook kondigde ik ons ‘opa en oma-schap’ aan. Dat is toch wel het mooiste van het afgelopen jaar. We zijn blij met de geboorte van Lizzy in augustus 2018. Een hele bijzondere ervaring. En het is een geweldig kind. Ondertussen is ze al weer ruim 15 maanden.

Hardlopen
Na de marathon van Rotterdam van 2018 ging het hardlopen in die zomer niet geweldig. Het was warm en ik kreeg 2 keer een allergische reactie. De moed zakte me in de schoenen. Ik ging steeds minder hardlopen. Hoe moest ik dit overwinnen? Hoe moest ik weer gelukkig worden in mijn (ondertussen) 5e hardloopleven? Ik was al bekend bij de allergoloog in het ziekenhuis. Die heeft nooit iets bijzonders kunnen vinden. Dus het enige wat ik van haar op kreeg was: “niet te intensief” en een antihistaminica: desloratadine. Dit zou de reactie moeten tegenhouden. Nou, dat gebeurde afgelopen zomer in ieder geval 2 keer niet. In overleg werd besloten dat ik het pilletje niet alleen voor het sporten zou gebruiken, maar iedere dag. Tegelijkertijd was ik op zoek gegaan naar alternatieven. Ik kwam bij een orthomoleculaire arts / homeopaat terecht. Hij paste mijn voeding aan en gaf me 2 homeopatische middelen. Na 6 weken gaven zijn ‘apparaten’ al verbetering aan in mijn systeem. Langzaam maar zeker ging ik meer hardlopen. Sloot weer aan bij een lagere groep bij CAV Energie en liep zelfs een (rustig) wedstrijdje. En tot op de dag van vandaag heb ik geen allergische reactie meer gehad. Uiteraard gebruik ik nog wel desloratadine en 1 homeopatisch middel. Als ik daar ooit nog een keer vanaf kom, kijken we wat er dan gebeurt.

Marathon Rotterdam
De winter 2018/2019 verliep dus goed. Ik kon zelfs 2 groepjes hoger lopen op de club. Forceren deed ik en doe ik nog steeds niet. Met de jaren gaat het sowieso al langzamer. De tijden van vroeger ga ik niet meer halen. En dat geeft ook helemaal niet. Genieten van het hardlopen en fit blijven is het belangrijkste.

De voorbereiding naar Rotterdam ging goed. Ik zou er voor de 30e keer kunnen gaan finishen. En dat is toch wel een unicum. In het najaar van 2018 dacht ik niet eens te kunnen starten. Later ging ik al berekenen hoe ‘langzaam’ ik kon lopen om op tijd binnen te zijn en toen het eenmaal zo ver was, durfde is zelfs een tijd onder de 4 uur te noemen. En dat is dan ook gelukt. In een heel vlak schema liep ik in een weer warm Rotterdam naar 3:57. Het was mijn 108e (ultra)marathon.

Na afloop een mooie huldiging op de Coolsingel. Altijd leuk om mee te maken en een trotse opa.