Schuilen voor de wind

(foto: AV Spark)

Ik kijk eens om me heen. Nog ongeveer 15 lopers in ons groepje met de pacers van de 4 uur voorop. Een loper moet een gaatje laten vallen. We lopen op 38 km. Ik voel me nog sterk en laat me iets terugzakken en ‘haal’ de loper terug naar de groep. Uiteindelijk kan hij bij de groep blijven en finisht binnen de 4 uur. De laatste drankpost, net voorbij de 40 km. Het groepje valt enigszins uit elkaar, dat heb je wel vaker bij een drankpost. Maar als het de laatste is, wordt er meestal niet meer op elkaar gewacht: zo snel mogelijk naar de finish. Henk versnelt iets en komt voor de groep te lopen. Ik heb het snel door en volg Henk. We lopen ineens een kilometer van 5’20”. We passeren het bordje met ’41 km’ erop. Even rekenen. Dat moet 3:58 worden. En inderdaad. We passeren de finish in 3:58:31. Mijn 112e (ultra)marathon zit erop. Het was weer een mooi evenement.

Na de Kustmarathon (5 oktober), Beachy Head Marathon (26 oktober) en ’t is voor niksloop (24 november), werd de Spijkenisse Marathon op 15 december de 4e marathon in 2,5 maand. Het gaat lekker (net als vroeger), dus waarom zou ik deze marathon niet lopen? Inschrijven kon tot en met vrijdag voor de marathon: het weer zou redelijk zijn, alleen de wind zou flink te keer gaan. Geen reden om niet in te schrijven.

Ongeveer 18 km (foto: Mirjam van Raamsdonk)

Ik heb mooie herinneringen aan deze marathon. Als ik terugkijk in mijn lijstje, zie ik dat het mijn 8e marathon in Spijkenisse was. Zelf ook veel haaswerk gedaan bij deze marathon. Met Jan van de Erve voor Martine, voor Karel en Jacqueline. Ook bijzonder de editie van 2011 toen Gudy liep en ik fietste, met enorm zware regen en onweer. En niet te vergeten de Centipede marathon van 2008 (met 11 Energielopers voor het goede doel aan een touwtje de marathon lopen).

De laatste meters

Clubgenoot Henk zou ook de marathon lopen en met de hazen van 4 uur meegaan. Dat leek me een goed plan. Ik kon nog 4.06, 4.08 en 4.09 als nog niet gelopen eindtijd wegstrepen. Misschien later wat terug laten vallen en dan ‘mooi’ finishen. Uiteindelijk besloot ik om toch maar bij het groepje te blijven ;-). De wind was, zoals gezegd, best heftig. Het was verstandig om in een groep te schuilen voor die wind. Dat werd de groep van 4 uur. En dat schuilen is goed gegaan. Geen onoverkomelijke last gehad van de wind. Soms liep ik wel eens aan de ‘verkeerde’ kant van de groep, maar dat duurde nooit heel lang. Dan was de wind weer achter een obstakel verdwenen of draaide onze route in een gunstige richting.

De groep van 4 uur lopers bestond zeker uit 45/50 lopers. De tempolopers deden prima werk. Na ongeveer 18 km moesten de eerste lopers eraf. Altijd vervelend om te zien, want het is nog heel ver als je alleen komt te lopen. Soms probeer ik er nog iemand bij te krijgen, maar dat is vaak tijdelijk of tevergeefs.

Zeker na een drankpost dunt het groepje iedere keer uit. Ook ik moest na iedere drankpost toch wel aanzetten om weer bij te komen. Ik lust nog wel een slokje sportdrank, dus dat duurt even. 🙂 Nog 30 lopers. Nog 20. Uiteindelijk blijven er ongeveer 15 over die kunnen bijblijven en mooi binnen de 4 uur finishen. Sommige moeten flink aangemoedigd worden. Alle tactieken worden ingezet. En dat lukt. Altijd leuk om te zien dat dat goed gaat.

Eens zien of nummer 113 pas op 5 april gelopen wordt?

(foto: AV Spark)

Bruggenloop Rotterdam

Heel de familie loopt de Bruggenloop

Gisteren was dan eindelijk de 25e editie van de Bruggenloop. Na een verplaatsing van februari naar december en twee afgelastingen door het winterse weer moest de organisatie langer wachten op deze jubileumeditie. Ik heb de Bruggenloop regelmatig gelopen. De eerste Bruggenloop was op 9 maart 1986, georganiseerd door roeivereniging Nautilus. Toen was de afstand nog 11,5 km. Van de Erasmusbrug had men toen nog niet gehoord. Rotterdam was al blij met de Willemsbrug. Later werd de route 13,3 km. De uitdaging was dan vaak om te proberen binnen het uur te finishen. Het was altijd dringen naast de smalle watertoren op het DWL-terrein om snel te kunnen starten. Nog later werd er een halve marathon aan het programma toegevoegd.

In 2000 liep ik de halve marathon

De start en finish zijn ondertussen op vier verschillende locaties geweest. Maar, de organisatie lijkt nu de juiste plek te hebben gevonden: De Kuip. Er wordt al gesproken over uitbreiding van het aantal deelnemers. Want wie zocht er in de afgelopen weken geen startnummer voor de Bruggenloop. Op twitter, facebook en startbewijshulp.nl was het dringen om startnummers. Ik denk dat uitbreiding mogelijk moet zijn. De start is nu op 2 banen, dat kunnen er 4 worden. Ze liggen er toch. En dat kan al tot over het Varkenoordviaduct, en de Rosestraat. Ook is een gefaseerde start mogelijk. Bovendien zijn er van de 7000 slechts 6191 binnengekomen, en ik neem aan ook gestart. Die 1000 kan je dus standaard al afschrijven.
Het was leuk om weer eens een Bruggenloop door Rotterdam te doen. De laatste liep ik in 2006. Het was fijn dat deze Super Marathon Master in startvak A kon starten. Na precies 9 seconden was ik over de startlijn. In het startvak ontmoette ik Ronald en Paola. Ik hoorde van hun droomtijd en dacht dat ik dat nooit zou gaan halen. Stiekem wel natuurlijk. Ik had het in ieder geval nog niet gelopen de laatste maanden. Ik was klaar voor de start. Kom maar op met die knal, wethouder. Vlak voor de start begon het te regenen. Daarna was het gelukkig snel droog.

Marlyn

Ik begon vrij snel voor mijn doen. Dit zou ik best wel eens niet tot het einde kunnen volhouden. Zo snel had ik nog niet gelopen in mijn tweede hardloopleven. Aan het einde van de Olympiaweg liep ik voor Ronald en Paolo. Zij werden toch een beetje mijn richtpunt (als ze voor me zouden komen te lopen). Ik had het voordeel dat ik alle “blauwe” lijnen op dit parcours weet te vinden. Stoepie op, stoepie af, bochtje haaks nemen of juist weer niet. Ik kom hier wekelijks wel een keer langs. Dit resulteerde in een 5 km van 22’15”. Whow. Je moet nog 10 km RunningHans. Rustig aan. Ja ja. Op de Boompjes en de Maasboulevard stond de wind in de rug. Ik probeerde zo relaxed mogelijk te lopen, maar wel het tempo hoog te houden. Het werd zelfs warm met de wind mee. Mijn handschoenen konden uit en de mouwtjes naar beneden. Hupsekee, rechtsaf de Kralingse Zoom op, downhill. Extra gas geven, naar links het Toepad op en daar ligt de Van Brienenoordbrug al. In de bocht de brug op zag ik voor het eerst dat RR en Paola 100 meter achter me zaten. De brug waar ik twee keer per dag over heen ga, meestal met de fiets. Dit keer met de wind in de rug. Ik was dus zo boven. Nee, deze brug was voor mij geen spelbreker, daar ken ik hem te goed voor en met de wind mee was het helemaal goed te doen; 10 km in 44’29” (22’14” over 5 km).

Op 11,5 km op Rotterdam-Zuid

Of het de bietensap was (ik had zaterdagavond en zondagmorgen een flink glas op) weet ik niet, maar ik kon redelijk blijven gaan. Onder het IJsselmondseplein door en daar was 12 km al weer. Rechtsaf de Dwarsdijk op en nu voor het eerst goed de wind boven op je snufferd.

Edward en Marlyn

De lopers vormden een mooi treintje, waardoor het tempo niet teveel naar beneden ging. Het laatste stuk de Olympiaweg op. Ook wind tegen, dus flink hard werken. Ik druk hem af op 1:07:13 (5 km in 22’44”). Yes. Ik ben heel tevreden. Weer een persoonlijk record in mijn tweede hardloopleven. Garmincijfertjes zijn hier te zien.

Mijn dochters Daniëlle (1:26’01”) en Marlyn (1:27’57”) en schoonzoon Edward (1:27’57”) lopen ook een persoonlijk record. Gudy heeft verkleed als de kerstvrouw met Daniëlle meegelopen en lijkt weer helemaal hersteld van haar hamstringblessure.

Daniëlle en Gudy het Kerstvrouwtje

De foto’s zijn door Brian gemaakt. Thanks. In de uitslag blijk ik als 326e te zijn binnengekomen van de 6191 finishers en zelfs 18e in mijn categorie (M45+) van de 584. Ik ben verbaasd. Echt. Daar mogen de armen wel even voor de lucht in.

Ik voel mijn knie vandaag ietsje meer dan normaal. Ben dan ook redelijk vol de afdalingen in gegaan. Dat deed ik nog niet eerder. Maar het gevoel in de knie is wel herkenbaar. Dat komt dus wel goed. Geen reden om mij niet in te schrijven voor de Sparkmarathon. Komende zondag een “rustige” marathon achter Ton en Ruud, die de haas “spelen”.