We lopen nog

Het is al enige tijd stil op dit blog. Dat heeft onder meer te maken met het feit dat er niet veel meer geblogd wordt in blogland. Maar ik ben nog niet van plan dit blog op te heffen. Zeker over de speciale wedstrijden wil ik blijven schrijven. Ik zie dit blog als een soort naslagwerk voor latere tijden. Als ik nu iets van een paar jaar terug lees, dan is dat echt bijzonder. Wat is er dan zoal gebeurd – op loopgebied – sinds mijn jaaroverzicht van 2013.

Op 4 januari 2014 liep ik de ontbijtloop van de energieladies. De Energieladies is een groep dames van Energie, ondersteund door een aantal mannen, die al jaren aan de roparun meedoen. Een daarvoor halen ze altijd veel geld op. Er werd 5 km gelopen rond de baan en het park van Energie. Ik had een flink tempo te pakken en had niet verwacht dat ik de 22’23” had kunnen halen. Hier was ik dus best tevreden over.

Een dag later was de halve marathon van Rockanje. Hier ook weer veel Energiers aan de start met uiteindelijk Folkert van de Krol als winnaar en Aart-Peter Baan als derde finisher. Deze loop beslaat iets van 8 km strand. Op het strand hadden we gelukkig de wind mee. En het strand was redelijk goed te belopen. In het duingebied stond de wind verradelijk tegen. Uiteindelijk was ik in 1:46:55 binnen.

En een week later was het zover. Voor het 15e jaar begonnen de marathon trainingslopen van CAV Energie onder leiding van Kok Groenenberg. Ik heb al in vele groepjes als pacer gefungeerd. De laatste jaren is het de 29-groep. Dat betekent 29 minuten over 5 km. Er zijn groepen van 23 tot 32 minuten per 5 km. Samen met Gerard liepen we de eerste trainingsloop over 23 km over de Van Brienenoordbrug en weer terug naar Barendrecht. Ondertussen zijn ook de 25 km en de 28 km gelopen. Aanstaande zondag is de 30 km. De 32 en 35 km volgen nog. Dat deze lopen populair zijn wisten we al, maar dit jaar is het record gesneuveld bij de 25 km, te weten 358 deelnemers.

Op 19 januari 2014 liep ik de halve van Maassluis. Als warming up deed ik 7 km extra. Ik was namelijk van plan om de Midwinter Marathon te lopen. Ik probeerde mijn p.r. in mijn tweede hardloopleven aan te vallen. En dat lukte in 1:43:39. Ik ben gestart met de hazen van de 1:45-groep. Die begonnen vrij vlot, maar na een kilometer of 4 kwam er een mooi tempo. Ik kon goed mee in de groep. Niet alles hoeven te geven en de laatste kilometer nog iets versneld.

De Midwinter Marathon in Apeldoorn ging helaas voor mij niet door en kon ik geen nieuwe medaille aan mijn mooie verzameling toevoegen. Mijn rug gooide roet in het eten. Een vorm van spit of iets dergelijks. Ik kon in ieder geval mijn sokken niet op een normale manier aantrekken. Gudy liep de mini-marathon, zodat we wel naar Apeldoorn zijn gereisd. Het was mooi weer, dus ik kon lekker rondwandelen. Ondertussen heb ik een (voor mij) nieuwe fysiotherapeut bezocht om toch nog eens naar mijn rug te laten kijken. Inmiddels is het nagenoeg genezen, maar nog niet volledig hersteld. Een ingewikkeld verhaal, maar voor mij wel duidelijk. Het zijn spieren die gaan protesteren omdat (het tussen) de L5 en de S1 niet goed (mee)werk(t)en. Zaak is om de bekkenspieren en de rest te versterken. Ik ben benieuwd.

Dan stond er afgelopen weekend een soort of trainingskamp (ik weet niet wat er het meest getraind is) met 20 Energiers op Texel gepland. Helaas kon Wim niet mee, dus werden het er 19. Vrijdag vertrokken naar het mooie eiland en daar direct een duurloopje gedaan van ruim 8,5 km. ’s Avonds en de avond daarna heerlijk gegeten. We hadden een paar prima koks, die onder leiding stonden van de topkoks Ton en Toon. Op zondag werd er een gourmetbuffet in ons landhuis gebracht.
Op zaterdag werd met windkracht 9/10 een (strand)wandeling gemaakt en zondag stond er een duurloop op het programma. Gina is in training voor haar 100 km en wilde dit weekend 65 km lopen. De 60 van Texel werden omgedoopt in de 65 van Gina. Het parcours van de 60 van Texel werd gelopen met een extra lusje. De route werd in 4 etappes verdeeld en iedere etappe kwamen verse lopers Gina bijstaan. Onder het mom van kilometers maken voor de 50 km Salland Trail van 8 maart, besloot ik een langer stuk mee te lopen. 35/40 km moest lukken. Uiteindelijk werden het er 42,2 km.

Jaaroverzicht 2013

Nummer 80 en (geen 81)

Dat ik zo nu en dan een marathon loop mag bekend zijn. Tijdens mijn knieblessure heeft het een tijdje stil gelegen: het sparen van marathons en soms ook eindtijden. Een paar weken geleden liep ik de Beeksemarathon (15 september – nr. 78) en kon ik 3:52 wegstrepen. In München (13 oktober – nr. 79) liep ik al een gelopen tijd: 3:38 en bij de Marathon Brabant (27 oktober – nr. 80) was het weer prijs: 3:51. Bij de Berenloop (zie verderop in dit verhaal) had ik samen met Gudy gelopen en wie weet wat daar uitgekomen was.

Tijdens de Marathon Brabant kwam ik met Jannet Lange, 243 (ultra)marathons!! (slik) te lopen. Ten minste, zij kwam bij mij lopen: “Voor me zie ik Hans lopen met knaloranje kousen. Die werken als een magneet op me en ik begin het gaatje tussen ons dicht te lopen. Daar heb ik 6 km voor nodig en dan ben ik bij hem.”
Van haar heb ik ooit het lumineuze idee opgevat om marathontijden te gaan sparen. Ondertussen wist ik dat zij ook datums spaart. Met 243 (ultra)marathons kom je dan heel ver. Daar begin ik maar niet aan. Nog meer leuke ideeën Jannet? Ja zeker, plaatsnamen van marathons sparen. Kijk, dat zijn er maar 26. Ik ga dan uit van de startplaats van de (ultra)marathon, en dan kom ik nog niet ver: Apeldoorn, Berlijn, C…, Diever, Eindhoven, Frankfurt, Geldrop, Hilvarenbeek, I…, J…, K…, Leiden, München, New York, O…, P…, Q…, Rotterdam, Spijkenisse, T…, Uden, V…, West-Terschelling, X…, Y…, Z… Komende jaren worden dat marathonreisjes naar exotische plaatsen die met de juiste letter beginnen. Volgend jaar toch maar geen Dublin ;-).

Marathon Brabant

Bij wind, ben ik onzichtbaar 😉

Deze marathon had ik al in de planning staan als het herstel van München goed zou gaan. En dat was zo. Uiteraard zou ik rustiger gaan lopen dan in München. Ten minste, dat was de bedoeling. De weersvoorspellingen waren niet om over naar huis te schrijven: regen en wind. Met die regen viel het gelukkig mee. Vanaf 21 tot ongeveer 25 km heb ik wat lichte regen gevoeld. De wind deed wel zijn best.

In de eerste ronde van 21,1 km kwam ik in een mooi groepje te lopen van ongeveer 10 lopers. Er liep een vrouw mee die een haas bij zich had. Hij  gad het tempo aan. Dat was mooi. Waar mogelijk (rechts, links of er achter) “verstopte” ik me voor de wind. Het groepje had een lekker tempo van rond de 5’20” per kilometer. Dat kon ik makkelijk aan.

Halverwege in het dorp kwamen we door in 1:53’04”. Het groepje was al wat uit elkaar aan het raken. Ik besloot nog een poging te wagen om de tweede ronde iets sneller te lopen. Deze theorie was leuk, maar de praktijk was anders. Na 27 of 28 km heb ik het opgegeven. De benen waren daar toch niet fris genoeg voor en alleen tegen de wind in beuken was ook geen succes. Dan maar “rustig” uitlopen naar de 3:51 die nog op mijn lijstje ontbrak. En zo geschiedde: 3:51’21” (garmincijfertjes).

Gudy liep de 10 km (je weet nu waarom: zie hierna) en vele Energie-atleten leverden mooie prestaties met veel persoonlijke records. In de loopgroep van Gudy waren het er maar liefst 4 of 5. De dochters deden ook weer hun best en liepen gezamenlijk naar een tijd van 1:57’52”, een vet p.r. voor beiden en Daniëlle voor het eerst onder de 2 uur. Prima gedaan. Iedereen gefeliciteerd met zijn prestatie.

Pedro op de fiets op Terschelling

Berenloop
En dan was er de Berenloop. Fantastische loop op een leuk eiland. Altijd heerst het vakantiegevoel op Terschelling. Deze marathon stond dus niet in de planning, maar werd ons “in de schoot geworpen” door Richard, beter bekend als @opperduit. Richard zou geen gebruik maken van zijn inschrijving, de boot en hotel (Buren). En wij konden dat met een leuke deal van hem overnemen. Na 2 minuten overleg waren we eruit: laten we het maar doen. De berenloop liep ik eerder in 2009 en in 2012. Ik kon lopen op het startnummer van de geblesseerde clubgenoot Pedro en zou samen met Gudy de marathon gaan lopen ;-).

Vrijdag in de middag vertrokken we naar het noorden van het land. Om 18:00 uur hadden we de boot, waar we clubgenoot Erik tegenkwamen. Die avond maakte we het niet te laat, we moesten immers de marathon lopen. Ons was ondertussen wel duidelijk dat door de storm van die maandag daarvoor en de weervoorspelling het mogelijk kon zijn dat de loop niet door zou gaan. De geruchten circuleerden op twitter.

Maar aan geruchten heb je niks, dus vertrek je naar Terschelling. Op zaterdag keken we naar de 5 en 10 km loop: de kleintje berenloop. Het was prachtig loopweer. Wat kon er gebeuren? In de middag een fiets gehuurd, waarvoor het prima weer was. Bij Hans en Grietje werd er gestapeld in de vorm van het eten van een pannenkoek. Later werd het bewolkt, maar bleef het wel droog en geen wind van betekenis. De foto’s van zaterdag:

Aan het begin van de avond kwam het bericht dat de hele marathon was afgelast. Ondanks dat, ’s avonds heerlijk gegeten bij Brasserie Brandaris. Dan zouden we nog aan de halve marathon kunnen deelnemen. Echter, deze ging er ook uit op zondagmorgen. Jammer. Een moeilijke beslissing van de organisatie, die ook liever wil dat er gelopen wordt. De berichtgeving was als volgt:

“Het calamiteitenteam heeft moeten besluiten om ook de halve marathon af te gelasten. Dit vanwege de te verwachten extreme weersomstandigheden. Het KNMI verwacht op de Wadden tot in ieder geval twee uur vanmiddag stormachtige wind (windkracht 8) in combinatie met buien. De buien kunnen gepaard gaan met onweer en zware windstoten (tot windkracht 9). Het KNMI heeft code geel afgegeven.”

Ik vond het voor de organisatie wel “jammer” dat die buien dus niet kwamen en die onweer is helemaal niet geweest. Gelukkig kwam er om even over half 5 een buitje en kon dat mooi vermeld worden. Achteraf gezien had de halve marathon zeker gelopen kunnen worden. Maar achteraf, is makkelijk praten. De organisatie moet het op zondagmorgen rond 7 uur doen met de voor handen zijnde informatie en die moet toch echt anders geweest zijn dan dat het weer uiteindelijk heeft gebracht. Toch jammer, zowel voor de lopers als de organisatie.

Dat er gelopen had kunnen worden bleek uit de honderden lopers die op het parcours hun eigen trainingsrondje liepen. Zo liepen Gudy en ik de exacte route van de halve marathon. Prachtig zonnig weer. Alleen de wind was heftig en dat ook nog eens alleen op het strand. Voor de rest was het prima te doen. Op de longway geen krakende bomen of hinder van de wind. We liepen de halve dan ook in 2:04’44”. Spontane drankposten van bewoners en mensen applaudiserend langs de kant deden de lopers goed. Zo leek het toch nog op een echte berenloop. Op het strand was de windkracht 8 goed voelbaar. Ons tempo zakte tot boven de 7’30” per km. Maar we hadden geluk. Er kwam een groepje van 6 lopers voorbij met 2 stoere mannen voorop. We konden aansluiten en het tempo steeg weer aanzienlijk, soms sneller dan 6’30” per km. De foto’s van die dag zeggen genoeg.

Nadat we onze halve marathon hadden gelopen, moesten de koolhydraten aangevuld worden en dat deden we ’s middags bij Grandcafé Het Raadhuis met warme chocolademelk met slagroom en een appelpunt en ’s avonds tijdens het diner bij Eetcafé De Storm. Ondanks dat de loop niet doorging, was het weer heerlijk vertoeven op Terschelling.

En die nummer 81, komt deze maand vast wel een keer. 😉

(We) lopen (we) nog (?)

Het is al weer enige tijd geleden dat ik een blog schreef. Tijd voor een update van de afgelopen weken.

Knie
Ik schreef al eerder dat na de marathon van Rotterdam mijn knie is gaan protesteren. Ik loop er nu nog voor bij de fysiotherapeut. Het schijnt te maken te hebben met kraakbeenprikkelingen. Ook het kniekapsel was geirriteerd en de rotatie, zeg maar de stand van het onderbeen was niet helemaal goed ten opzichte van het bovenbeen. En dan gaat de boel wringen. Iedereen met een kruisbandoperatie schijnt vroeg of laat te maken te krijgen met dergelijke kraakbeenprikkelingen. De structuur van de knie is na een operatie nooit meer 100% natuurlijk, waardoor het kraakbeen kan gaan irriteren. Zeker bij mij, want ik heb iets van 25 jaar zonder kruisband gelopen, dat is dus zeker een drastische wijziging van de structuur. In ieder geval gaat het de laatste weken veel beter, ondanks dat ik meer kilometers ben gaan lopen. Het is wel belangrijk dat ik de signalen van mijn knie goed in de gaten houd en daar de sportbelasting op aanpas. Bij pijn is het advies om gewoon overdag tape te gebruiken en juist niet bij het sporten. Tot zover het medisch bulletin.

Veluwezoomtrail (23/6)
Heeeel lang geleden had ik mezelf ingeschreven voor de veluwezoomtrail. En wel nog wel voor de 52 km. Dat was natuurlijk gekkenwerk met mijn knie en na de roparun en de Leiden marathon. Dus werd deze omgezet naar de 27 km. Samen met Gudy en Jacqueline heb ik deze trail gelopen. Pffffff, ik was blij dat ik de 27 km deed. Wat een zwaar parcours zeg. We deden er dan ook 3:06 over. Het was wel heel erg mooi op de Veluwe. Geen meter asfalt gezien. (Garmijncijfertjes)Paardenmarktloop (27/6)
Een thuiswedstrijd voor ons. De paardenmarktloop lopen we altijd, indien mogelijk. De hele familie Van Klaveren stond dan ook aan de start. Ook vele atleten van CAV Energie staan traditioneel aan de start. Dochter Daniëlle liep de 5,2 km met haar collega’s van Het Koetshuis. Gudy en ik speelden voor haas van dochter Marlyn. Zij ging voor de 10,4 km en deed een aanval op haar p.r. En uiteraard kwam dat goed met twee van die snelle ouders ;-). Alles omgerekend en gedeeld kwam er op 10 km een tijd van 52’50” uit de hoge hoed. Geweldig. (Garmincijfertjes)Midzomeravondloop (3/7)
Deze avond moesten er twee persoonlijke records sneuvelen. Van beide dochters. Over 15 km langs de Rotte bij Bleiswijk was de Midzomeravondloop. Gudy en Gina liepen ook mee. Een strak schema leidden ons naar mooie doorkomsttijden. Een kilometer voor het eind ging Marlyn er nog vandoor en kwam net aan de 1:24 netto en Daniëlle vloog een half minuutje later over de finish. Deze afstanden waren ook weer aangescherpt. Hier staat de finishfilm (Marlyn en Gina komen op 11:02 binnen en Daniëlle, Gudy en ik op 11:10 – finishklok geeft brutotijd). (Garmincijfertjes)

Marathon Rotterdam (13/4/2014)
Al dat geren van de familie Van Klaveren heeft erin geresulteerd dat de dochters het plan hebben opgevat om op 13 april 2014 aan de start te verschijnen van de Marathon Rotterdam voor de volledige 42195 meter. De klavertjes 4 zullen dan gezamenlijk van start gaan. Dit zou uniek zijn als we dat mogen gaan beleven.

Hoka one one
Wat is dat nou weer zul je misschien denken? Ik houd altijd wel van een stuntje en iets uitproberen. Het gaat om hardloopschoenen. Met een hele dikke en brede zool. Dus veel demping. Op de site lees je er meer over. Er is ondertussen ook een Nederlandse Facebookpagina. De schoenen zien er zwaar uit, maar dat zijn ze niet. Voor het oog zijn het net klompen, maar afhankelijk van je maat, wegen ze vaak nog geen 300 gram. Let wel op welk model je neemt. Er zijn er voor kortere afstanden, tot de marathon en ultra’s. Ik heb de Bondi’s (tot de marathon). Ik moet wel zeggen dat ik normaal een (lichte) antipronatieschoen heb. Hoka kan die niet leveren. Alles is neutraal. Echter, door de dikke en brede zool wilde ik het wel proberen. Ondanks dat “zak” ik er toch nog enigszins doorheen, volgens video-opnames van trainer Kok. Dus ik wissel ze af met mijn “normale” schoenen. De demping is wel geweldig. Ik voelde gelijk de eerste keer mijn knie veel minder. Bovendien zijn vele types ook geschikt voor de trail.

Zeeuwsetrainingsloop (11/8)Al voor het vijfde jaar organiseerde Jacqueline de Zeeuwsetrainingsloop. Een trainingsloop over de laatste 23 zware kilometers van het parcours van de kustmarathon. Een prima training voor degenen die deze marathon in oktober gaan lopen. Dit keer was de dresscode oranje. Dat kun je wel zien ook. Wil je volgend jaar ook mee, dan wordt het paars. Je bent gewaarschuwd. Net voor de start valt er nog een buitje, daarna is het droog met steeds meer zon en een fikse windkracht tegen. Maar dat is Zeeland. Altijd wind. We liepen direct 7 km over het strand. Daarna via de de duinen naar Domburg en vervolgens naar Westkapelle om af te sluiten met de hoogste duinen in Zoutelande en om het af te leren nog een kilometertje strand. Ik liep best wel lekker en keerde regelmatig om achterblijvers op te halen. Totaal kwam ik dan ook aan een afstand van 25,6 kilometer.
Na afloop kon er verfrissend gedocht worden op camping De Boogaard en werd er heerlijk gegeten in Het Verschil. Jacquline bedankt voor de organisatie en Fabiola en Ronald bedankt voor de foto’s. Ronald heeft ook nog een filmpje gemaakt. (Garmincijfertjes)

Marathon München (13/10)
In oktober lopen Gudy en ik de Marathon van München met start en finish in het (oude) Olympiastadion. Hier zie je een impressie van deze stadsmarathon. En daarvoor moet natuurlijk getraind worden. We zijn begonnen met een duurloop van 23 km en vervolgens 25 km. Gudy liep vorig weekend al 28 km. Ik liep afgelopen zaterdag met Daniëlle een duurloop en kwam tot 25 km. Binnenkort gaan we richting de 30 km. Hopen dat we (en mijn knie) het volhouden.

10.000 wedstrijdkilometers

Het schriftje

Na een “voetbalcarriere” in mijn jonge jaren, begon ik in mei 1986 met hardlopen. Althans, ik deed een poging. Met een veel te dik joggingpak en rare gympies liep ik over Rotterdam-Zuid. Nog niet ver, maar dat duurde niet lang. Ik kan mijn eerste halve marathon nog herinneren. In augustus 1986 op de Oldegaarde bij voetbalvereniging Coal of Spartaan ’20, dat ben ik kwijt. Ik weet nog wel dat ik 1:45 liep en een paar houten stalpoten had, dat wil je niet weten. Goh, wat was dat ver zeg, een halve marathon.

In 1992 ben ik mijn loopkilometers gaan bijhouden. De periode mei 1986 tot 1992 staat niet op papier. Bij mijn totaal gelopen kilometers heb ik hiervoor een milde schatting gemaakt. In mijn schriftje schreef ik op wat ik liep. Ten minste wat ik dacht dat ik liep. Afstandenmeten.nl, google earth, garmins, etc. bestonden nog niet. Ik had zo mijn eigen parcourtjes, die ik wel eens met de auto was afgereden.

Als ik nu in mijn schriftje kijk zie ik op 10 januari 1993: “rustige duurloop, begin rustig, veel wind tegen, daarna sneller met wind mee, nauwelijks/geen last van scheenbeen (komt door ijs??) ± 19 km in 1:36’30” Zie je, toen had ik al blessures. Vermoedelijk shinsplints. Ten minste, dat weet ik nu. Toen wist ik nog niks. Trouwens een achterlijk tempo voor een rustige duurloop en dan nog de vraag of het wel 19 km was?

Nu een verklaring voor de kop van dit bericht. Zoals gezegd houd ik de kilometers sinds 1992 wel goed bij, ook de wedstrijdkilometers. Korte wedstrijden, lange wedstrijden, 10 kilometerwedstrijden, marathons, de roparun en ultra’s. Alles zit er in verwerkt. Vanaf 1992 kom ik tot op heden aan 8720 wedstrijdkilometers. Als ik dan de voorzichtige schatting vanaf mei 1986 erbij optel, dan maakt dat 10.000 wedstrijdkilometers. Die “kortere” wedstrijdjes heb ik hier online staan, de (ultra)marathons staan hiero.

Om het nog leuker te maken ben ik heel het zwikkie aan wedstrijdkilometers in looptijden.nl gaan importeren (aardig klusje ;-)).
Daar heb ik vanaf 1992 ook een totaaloverzicht van mijn wedstrijdkilometers. Dat levert dit lijstje (onder trainingstijden hoort er ook bij; moet ik nog oplossen) op.

Mijn marathontijden

Het leuke van looptijden.nl is dat er ook statistieken worden weergegeven van jouw gelopen tijden. Zoals gezegd, mis ik de wedstrijden over de periode mei 1986 tot 1992. Daar maak ik een kleine schatting van qua totaal aantal kilometers. Voor de gemiddelde per afstand hanteer ik alleen de werkelijke eindtijden vanaf 1992. Dan komen onder andere de volgende cijfers boven water van mijn wedstrijden:

Aantal: 514
Wedstrijdkilometers: 10.000
Gemiddelde snelheid: 12,10 kilometer per uur
89 x 10 km in gemiddeld 44’58”
40 x 15 km in gemiddeld 1:07’05”
25 x 16,1 km in gemiddeld 1:13’42”
69 x 21,1 km in gemiddeld 1:41’23”
72 x 42,2 km in gemiddeld 3:48’23”
Daarnaast liep ik uiteraard nog legio wedstrijden over andere afstanden. Leuk om deze getallen nu eens op een rijtje te zien.

We zijn begonnen

Waarmee ben je begonnen? Met de #roadtotexel. Beter bekend als de Zestig van Texel. Op Tweede Paasdag hoop ik aan de start van deze zware wedstrijd te staan met ongeveer 12 km strand. En niet zo maar strand. Het lijkt de sahara wel.

Foto: Zestig van Texel

Ondertussen ben ik twee keer in mijn leven op Texel geweest en heb nog geen meter van dit parcours gelopen. Wel heb ik de twee keer het eiland rondgefietst en weet ik de route min of meer. Alleen het strand is nog niet belopen. En je moet weten dat ik geen standloper ben (veel te zwaar voor). Daarnaast was ik bij de Zestig van Texel in 2011 als supporter aanwezig. En heb ik met eigen ogen kunnen zien dat het geen makkelijke wedstrijd is.
Ik ben nu meer met deze wedstrijd bezig dan een “normale” marathon. Dan doe ik maar wat 😉 en geniet van het lopen. Zeker nu ik na mijn knieblessure aan een tweede hardloopleven ben begonnen. Ik heb nu zelfs een schema gemaakt. Op papier. Jaja. Het overzicht is dan toch beter. Wat loop je in een week. Wanneer wat meer

Oliebollenloop

kilometers, wanneer wat minder. Van Energie zullen er 9 lopers op Texel lopen, waarvan 8 op de 60 km en één op de 120 km. En 4 dames zullen als Energieladies de estafette lopen. Een grote afvaardiging. Het is dus handig om van clubgenoten te horen hoe het best te trainen, zeker met ultracoördinator en Texelkenner Mark de Boer binnen de club. In week 1 van 2013 liep ik 70 km en in week 2 al 80 km. Week 3 zal weer wat minder worden. Na de Spijkenisse Marathon heb ik een weekje weinig gelopen. Daarna liep ik wat kortere afstanden en dat meerdere keren per week. In 2012 liep ik nog de 10 km bij de Linschotenloop en de 10 km oliebollenloop in Schoonhoven. Zo kwam ik in 2012 toch nog aan 1790 km met 5 marathons en 15 kortere wedstrijden. Wie had dat begin 2012 gedacht?

Foto: Kok Groenenberg

En dan zijn afgelopen zondag weer de fantastische trainingslopen van Energie begonnen. Als ik het goed heb de 14e editie. Na twee jaar afwezigheid voelde het weer als thuiskomen als pacer van de 29 groep. Bij deze eerste trainingsloop waren 270 lopers aanwezig. Dat belooft nog wat voor de komende weken. In het kader van kilometers maken voor Texel, liep ik ’s ochtends vanuit huis rustig 12 km richting de club. In de laatste 2 km liep ik het tempo dat mede-pacer Gerard en ik moesten gaan lopen (5’48”) per km.

Om even na half tien kwam ik op de club aan. Gudy had mijn sporttas meegenomen. Droog shirtje en jasje aan, gelletje erin, wat drinken en ik was om 10 uur weer fris voor de 23 km trainingsloop. Het was geweldig loopweer. Zonnetje en heerlijk fris. Een leuke groep van ca. 25 lopers, gezellig en geen “Belgische-bus-toestanden” en netjes twee-aan-twee lopen. Het lopen ging ook goed, we kwamen netjes op tijd binnen en ik had niet het idee dat ik 35 km gelopen had. Best handig een stukje extra lopen tijdens de trainingslopen. Alle foto’s van de trainingsloop vind je hier. Over 2 weken is de 25 km trainingsloop. Loop je dan ook mee?

Foto: Michel Siep

Slalommend naar de marathons

Een hardloper die niet klaagt over pijntjes en kwaaltjes kom ik zelden tegen. Ik ben er zelf ook heel goed in, zegt men hier thuis. 🙂 Dagelijks sta ik wel te rekken op de trap, doe ik oefeningen voor mijn bovenbeen of ligt de ijspakking voor het grijpen. Ook mijn knie gooi ik nog regelmatig onder de ijsmassa. Niet dat er vocht of zo inzit, maar ik “voel” hem nog. Of zou dat toch tussen mijn oren zitten. Het gevoel van kou verzacht het toch, denk ik ;-).

Die “dingetjes” geven me nog geen volledig vrij en fit gevoel, dus klaag ik lekker door. Maar ik train ook door en maak de nodige meters. We trainen regelmatig met een groepje van Energie op de zondag voor de Berenloop. Daar zal ik de marathon lopen. Met het oog op de 60 van Texel zullen er toch kilometers gemaakt moeten worden. Voordat je het weet is het 2013. Zo liep ik onlangs met “het groepje” 32 km als training. Ik had er vooraf nog wat kilometers aangeplakt en kwam die dag op 38 km uit. Het is een begin. Ondertussen is de inschrijving voor de ’t is voor niks marathon ook de deur uit. Deze liep ik eerder in 2010 samen Ton en Mark. Een bijzonder mooie marathon, enigszins offroad, dus die past wel in het programma van Texel. En als ik dan niet teveel moet klagen, kan het nog zijn dat Spijkenisse gelopen wordt. Het kan ook nog zijn dat ik dit jaar nog een marathon loop. Welke? Surprise!!
Al met al slalom ik door de pijntjes heen richting een aantal marathons. Tijden van vroeger behoren overigens tot het verleden.

Over slalommen gesproken. Het moet een maandagavond zijn geweest. Ik zei tegen Gudy: “zullen we aan de dam tot damloop meedoen?” Nee, ik had geen koorts en was niet aan het ijlen. Lopen in Amsterdam de hoofdstad van Nederland. Ik heb er geen moeite mee. Wel met massa-evenementen in “verre” oorden. Dam tot Dam had ik dus nog nooit gelopen, net als de Zevenheuvelenloop.
Terug naar de maandagavond. Ik gooide marktplaats open, slalomde door de advertenties heen. Het resultaat was dat ik 1,5 uur later met twee startnummers op de bank zat. Nu moesten we.
Ik moet toegeven dat het een leuke loop is. We startten in de allerlaatste trimgroep. De groep voor ons ging 10 minuten eerder van start. Na 2 / 2,5 km haalde ik de laatste loper van de vorige start in. En toen begon langzaam maar zeker het slalommen. De bordjes met de tekst: “langzame lopers rechts lopen” en “links inhalen” had niet iedereen begrepen. De kudde was kennelijk al zo moe dat lezen niet meer mogelijk was. Bij mij liepen nog twee medestrijders. Om beurten baanden we de weg voor ons vrij. Al met al kon het tempo er toch nog goed worden ingehouden. Met het resultaat was ik meer dan tevreden: 1:13:10.

Afgelopen weekend waren we met de kinderen in Berlijn. Ook daar is hardgelopen. De eerste dag liepen met met z’n vijven een route van 10 km die ik van tevoren in mijn garmin had gezet. We liepen langs een aantal historische plekken. Een dag later liep ik alleen 13 km. Berlijn is rond het gebied van de Tiergarten en de rivier die door de stad slalomt een mooi loopgebied.

Het gaat steeds beter

Mijn laatste berichtje is al weer een tijd geleden. Het ging over de geweldige Zeeuwsetrainingsloop. Twee dagen nadien liep ik de 10 km bij de Ronde van West. Het was weer zo’n avond dat de vochtheidsgraad mega hoog lag. Niet normaal. Het water stroomde al van je lichaam af als je met je ogen knipperden. Maar het ging niet slecht. Na een “snelle” start, liep het de tweede helft iets minder snel. Bij de finish mocht ik toch nog 45’09” noteren. Ik denk, en daar ben ik niet alleen in, dat het parcours te kort was (garmincijfertjes). Hier vind je de uitslag.

hinkelen – rechts, rechts, rechts

Een paar dagen later mocht ik weer bij de fysiotherapeut opdraven. “Loop je daar nog
steeds?” “Ja, daar kom ik nog steeds” “Komt het ooit weer goed” “Tuurlijk, komt het goed”. Ik kreeg die dag een krachtmetingstest. Die had ik in juni ook al gehad. Toen werd duidelijk dat de kracht in het “slechte” been 30/35% minder was dan het “goede”. Daar heb ik aan gewerkt. Dit resulteerde in een verbetering van het “slechte” been met wel 16%. Het nadeel was dat het verdomde “goede” linkerbeen ook sterker was geworden. Gelukkig niet zo goed als het rechter. Doordat ik weer sneller hardloop, wordt de spierkracht zowel links als rechts sterker. Nu doe ik alleen nog krachtoefeningen voor het rechterbeen. Links mag lekker niet meer meedoen.

Daarna zijn we voor bijna 3 weken op vakantie geweest naar Frankrijk. Eerst camping La Bergerie in Argeles Gazost in de pyreneeën. Bijzonder mooie en rustige omgeving. Flink gewandeld, gefietst en hard gelopen.

De tweede camping had aan de Atlantische Kust moeten liggen. Echter, het weer was niet helemaal stabiel aan de westkust. Dus toch maar naar de oostkant getrokken. We kwamen uit in Marseillan-plage. Heel wat anders dat de vorige camping. Nog vrij druk hier en een heel ander slag volk. Veel vreetschuren en ook niet echt een heel leuk plaatsje. Camping Charlemagne (onderdeel van Les Mediterranees) was best goed. Dat gelukkig wel. En vrij dicht bij het strand. Ook hier hebben we het prima naar ons zin gehad.Een dag voor vertrek naar Frankrijk liep ik een 27 km. Aangezien de Berenloop op het programma staat, liep ik de tweede dag na thuiskomst 31 km. Dergelijke afstanden in het buitenland lopen lukt mij meestal niet (te warm, heuvels, geen goed parcours en nog meer smoezen).
Eerder schreef ik, voor wie het nog weet en/of interesseert, dat ik toch nog wel wat last van mijn kuit had. Tijdens de Zeeuwsetrainingsloop heb ik (oefen)tips van fysiotherapeut Dian gekregen. Hiermee ben ik aan de slag gegaan. En ik moet zeggen dat het werkt. Het is nog niet 100% genezen, maar ik merk dat het beter gaat. Dank Dian van JOFIB Fysiotherapie Fijnaart.

Zoals misschien bekend had ik voor 2011 ingeschreven voor de 60 van Texel. Door mijn knieblessure kon ik deze ultra niet lopen. Toch heb ik toen een mooi weekend gehad. Aangezien deze wedstrijd om het jaar wordt gelopen, had ik de inschrijvingsdatum van 2013 al dik in mijn agenda genoteerd. De deelnamelimiet ligt op 400. Binnen 24 uur was het vol. Vorige keer duurde het iets langer.
Nu vraag ik mij zelf al af of ik bij een dergelijke wedstrijd thuishoor. Want ik heb in 2011 gezien wat het voorstelt. Ik heb zo’n vermoeden dat er atleten overmoedig zijn geweest met hun inschrijving. We zullen zien wie er aan de start verschijnt. Wat dat is vaak nog moeilijker dan een wedstrijd zelf lopen. Uiteraard moet ik zelf die start ook nog zien te halen. Dat realiseer ik me wel degelijk.

Texel 2011. Vele bekenden op deze foto. Voor mij 5 lopers!!!

Als voorbereiding op Texel ben ik ook ingeschreven voor de 38 km van Trail by the sea. Lijkt me een loodzware wedstrijd in de Zeeuwse duinen en het strand.

Gisteren liep ik de Oosterparkloop in Ridderkerk. Dit keer 15 km. Ondanks een zware trainingsweek (voor mij doen) ging het goed. Het was toch nog aardig warm. Begin juli liep ik een 15 km in 1:13:16. Dit keer was het doel 1:11/1:12. Ik liep niet echt makkelijk. Zwoegen, wind tegen, wisselende kilometertijden, warm en nog meer ellende ;-). Maar, ik mag niet klagen over de tijd: 1:08:16. (garmincijfertjes) Naar mijn mening, en daar ben ik weer niet alleen in, was het parcours te kort. Wat is dat toch met die organisaties die geen juiste afstanden kunnen meten. Desondanks is dit een prima loop met veel enthousiaste vrijwilligers. Het leverde overigens Gudy en dochter Daniëlle een p.r op. Hier staat de uitslag.

Het was een tijd geleden

Zeeuwsetrainingsloop 2009

Zeeuwsetrainingsloop 2010

Zeeuwsetrainingsloop 2011

Zeeuwsetrainingsloop 2012

Als iemand het is vergeten of misschien nog nooit van heeft gehoord. Hierboven zie je de 4 edities van de #Zeeuwsetrainingsloop in beeld. Na zwart, wit, blauw, was dit jaar de dresscode: rood. De geruchten gaan dat 2013 roze (!!) of oranje wordt. We wachten het af. 2011 heb ik uiteraard gemist. Toen zat ik met mijn knie omhoog op de bank. Het was dus een tijd geleden dat ik erbij was. Dit jaar kon ik weer mee. De organisatie was natuurlijk wederom in handen van Jacqueline en perfect geregeld. Dank daarvoor.

De groep lopers wordt ieder jaar groter. Begonnen we destijds met alleen een handjevol webloggers. Door de uitbreiding van social media krijgen twitteraars en facebook-ers steeds meer weet van deze loop. Een training van ongeveer 23 kilometer over het parcours van de Marathon Zeeland. Bedoeld als training, verkenning van deze zwaarste marathon van Nederland. En niet zo maar 23 kilometer. Het zijn de laatste 23 kilometers van de Kustmarathon. Kenners weten hoe dit parcours in elkaar steekt. Het is zo erg dat gisteren atleten besloten om toch maar niet mee te doen op 6 oktober.

Er werd verzameld in Zoutelande. Daar waar de finish lag van onze loop. Met een heuse touringcar werd de rit naar de start gemaakt. Wel 30 lopers gingen vandaag namelijk van start. Nadat de chauffeuse de bus na een kwartiertje van de parkeerplaats kreeg gemanouvreerd, konden we vertrekken naar Vrouwenpolder. Het was warm vandaag. De wind stond mee en dat gaf nog minder verkoeling. Gelukkig kan ik ondertussen redelijk met de warmte omgaan. Aangezien het hoog water zou zijn en mijn kuit nog niet topfit is, liep ik met Esther en Jacqueline binnendijks over het asfalt richting Oostkapelle. Lianne en Anja vergezelden ons op de fiets. De echte bikkels gingen voor 6/7 km strand.

Ik had mijn camelbak op mijn rug hangen, (waar anders) zodat de vochtvoorraad op peil bleef. De 1,5 tot 2 liter was precies op bij de finish. Nadat de strandrunners de zandbak hadden verlaten konden we de duinen in. Ik heb herinner mij de twee keren dat ik er liep tijdens de marathon. Dat was toen niet echt fijn. Nu leek het beter te gaan. De heuvels kon ik makkelijk opkomen. Ben ik fitter dan toen? Of juist uitgerust na een jaartje stilstand?

Het voelde als thuiskomen tussen al die lopers. Bijkletsen met die en met die. Hartstikke leuk. Ook het ontmoeten van nieuwe atleten is inspirerend. Zo sprak ik met Lianne over mijn knie-operaties. Blijkt Lianne ook een kruisband te missen en mogelijk geopereerd te moeten worden. Sterkte Lianne.

Na de makkelijke heuveltjes stond ons in Domburg een verrassing te wachten. Fabiola

Fabiola en Günter

en Günter hadden een verversingspost ingericht. En niet zo maar een verversingspost. Noem het, en het was er. Geweldig. Een blikje cola, rozijntjes, stukje banaan gingen er wel in. Ook het stukje sportreep dat met Frank en Paola werd gedeeld. 😉

Na Domburg is het nog een kilometer of 12. Het werd warmer op het parcours. Lopers dwalen uiteen. Een groepje voor, een aantal er tussen en de hekkensluiters. Het maakt niet uit. Soms wacht je op iemand en loop je weer verder. Ik zie ook een aantal bikkels teruglopen en dan weer omkeren. Na Westkapelle komen de hele hoge trappen en duinen bij Zoutelande. Ik loop nog vrij makkelijk en besluit nog wat door te trekken. Dit levert nog 3 “snellere” kilometers op. Hier zie je de route in garmin connect.

Na de loop kunnen we een frisse douche nemen op minicamping Boogaard. Ook dit is goed geregeld. En als afsluitng van de dag moet er natuurlijk wat gegeten en gedronken worden. Dat doen we bij restaurant Het Verschil. De gezellige dag wordt afgesloten met een ijsje op de Boulevard van Zoutelande en een gigantische file om Zeeland uit te komen ;-). Maar dat had ik er graag voor over: Het was immers een tijd geleden.

Een Runner is back on track

Het is zwaar geweest de afgelopen anderhalf jaar. Niet hardlopen. Niet naar de club. Geen marathons lopen. Geen wedstrijdjes. Niet de geur van massageolie opsnuiven in kleedkamers. Het gemis van zweetlucht. Het niet kunnen horen van aansprekende prestaties. Geen weblog-/twitterloopjes. Geen sterke verhalen op mijn weblog.
Ploeteren bij de fysiotherapeut (ondertussen 103 keer bezocht) is waar het mee begon. Echt ploeteren. Het gehannes met krukken. Pijn en irritatie bij iedere stap. Een paar keer per week naar de sportschool. In de winter buiten fietsen om in conditie te blijven. Baantjes zwemmen in het plaatselijke zwembad. De eerste hardloopmeters eind januari waren een ramp. vijf keer 1 minuut met een pijn in de knie van heb ik jou daar. De donkere avonden van februari en maart. Alleen op het fietspad proberen er wat van te maken. En ik kan je zeggen dat het niet veel was. Dit geploeter leverde wel op dat ik de marathon van Rotterdam kon “shuffelen”. Daarna ging het al snel beter. En zo gaat het nu iedere maand, iedere week beter. Gisteren was het een jaar geleden dat ik voor de tweede keer onder het mes ging.

Voor de broodnodige inspiratie keek ik vaak naar het filmpje hieronder van Team Distance Runners met de muziek van Eminem (Lose Yourself), afkomstig van de soundtrack van de film 8 Mile. Dit gaf mij de kracht om door te gaan. Oefeningen, die de laatste weken en maanden steeds zwaarder zijn geworden bij de fysiotherapeut, gaan nu steeds meer resultaat opleveren. Alsmede de 8 kg gewichtsverlies sinds april. Het lopen gaat steeds beter en sneller, maar nog lang niet snel genoeg. Daarvoor moet nog hard getraind worden. Ik kan ieder geval zeggen dat ik back on track ben.

Mocht je het filmpje niet zien, dan is hier de link.

Dat het steeds beter gaat blijkt wel uit deze cijfertjes:

• 09/05: Verkerkloop – 10 km: 56’57”
• 17/05: Standdaarbuiten – 10,2 km: 54’53”
• 23/05: Stratenloop Ridderkerk – 5 km: 23’47”
• 03/06: Kikarun – 10 km: 51’24”
• 21/06: Innercirclerun – 10,1 km: 50’05”
• 28/06: Paardenmarktloop – 10,4 km: 49’43”
• 04/07: Midzomeravondloop – 15 km: 1:13’16”